ఎన్నో పాఠాలు నేర్పిన గురువు - చెన్నై మహానగరం.

చిన్నప్పుడు సినిమా రంగంలో విశిష్ట వ్యక్తుల జీవిత చరిత్రలు వారి అనుభవాలు ఎక్కువ చదివేవాణ్ణి. ఏ పుస్తకం తెరిచినా అది ఏ వ్యక్తిదైనా సరే మొదట ఇలానే మొదలయ్యేది "చదువుకు మద్యలోనే స్వస్తి పలికి సినిమాల మీద ఉన్న పిచ్చితో ఇంట్లొ చెప్పకుండా 5 రూపాయలతో మద్రాసు వెళ్ళే రైలెక్కేసాను..." ఇది చదువుతున్నప్పుడు అనిపించేది గొప్పవాళ్ళ తల్లిదండ్రులు ఇంత అసమర్దులా అని? :) అది చదివాకా నాకూ ఒక సారి మద్రాసు చూడాలనిపించేది..పెద్ద పెద్ద వాళ్ళందరూ అక్కడే ఉండేవాళ్ళట ఆ టీ. నగర్ , అడయార్ ఆ పేర్లు చదవగానే నాకూ ఓ సారి అక్కడకి వెళ్ళి ఆ వాహినీ స్టూడియోస్, జెమినీ స్టూదియోస్ చూడాలనిపించేది. ఆ అదంతా కల మనం ఎక్కడ వెళ్లగలం మద్రాసుకి!!. కాకినాడ దాటి విజాగు వెళ్తే చాలు మహాద్భాగ్యం అని అలా ఉన్న చోటనే ఓ నిట్టూర్పు విడిచేసి మళ్ళీ నా ఆటలేవో నేను ఆడేసుకునేవాణ్ణి.

ఔను మరి!! అప్పుడు నాకు తెలీదుగా నాకు ఉద్యోగం అక్కడే వస్తుందని. అప్పుడు పుస్తకాలలో చదివినట్టు టీ.నగర్, అడయార్ లలోనే ఉంటానని. అప్పుడు కన్న కలలకి ఓ పదేళ్ళు నిండి ఉంటాయి. ఇంతలో ఎంత మార్పు!! చెన్నై సెంట్రల్ లో అడుగు పెట్టగానే ఏదో తెలియని పులకింత...నేను అభిమానించే ఎందరినో తినే గా స్వాగతం పలికింది!!! నాకు ఇక్కడ స్నేహితులు కూడా ఉన్నారు కాబట్టి ఇక ఏ ఇబ్బంది లేదని ఎంతో ఉత్సాహంతో అడుగు పెట్టా. సంవత్సరం గడుస్తుంది. ఇప్పుడు నా సొంతూరికి (కాకినాడకి) బదిలీ అయ్యింది (చేయించుకున్నాను). ఈ ఒక్క సంవత్సర కాలం లో ఎంతో నేర్చుకున్నాను. ఎంతో మంది పరిచయమయ్యారు. ఎంతో మంది దూరమయ్యారు. ఎన్నో విషయాలు చాలా అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకున్నాను. కొన్ని నా వ్యక్తిత్వాన్ని తీర్చిదిద్దాయి మరికొన్ని నా అస్తిత్వాన్ని ప్రశ్నించాయి. ఎన్నో అనుభూతులకు లోనయ్యాను. చల్లటి చెలిమినీ రుచి చూసా నిప్పుల కొలిమినీ అనుభవించాను. ఆఫీసులో అందరూ నన్ను బాగా చూసుకునేవాళ్ళు ..వాళ్ళు చూపించే ఆప్యాయతకు ఇక్కడే ఉండాలనిపించేది. నా వ్యక్తిగత జీవితంలో అనుకోని సంఘటనల వళ్ళ చాలా కుమిలిపోయా, నలిగిపోయా..ఎందరో స్నేహితూలను నా విషయాలలో కలగచేసుకోనివ్వలేదు..ఇప్పుడు వెంటనో ఎన్నో నిరాశలు, నిర్వేదనలు కలిగితే ఎవరితో చెప్పుకోను? ఎవరితో పంచుకుని దిగులు బరువును దించుకోను? అందుకే ఒంటరిగా ఇక్కడ చస్తూ బతకలేను అందుకే నేను పని చేస్తున్న మేనేజ్మెంట్ కి లిఖితపూర్వకంగా నా బదిలీ విషయాణ్ణి నాలుగు నెలల క్రితం పంపించా...ఇప్పటికి బదిలీ అయ్యింది. మనుషులతో ఎలా మసులుకోవాలు నేర్పింది (పూర్తిగా నేను అలవర్చుకున్నానో లేదో తెలీదు!!!). ప్రపంచం ఒక పద్మవ్యూహం అని ఎందుకంటారో ఇక్కడే తెలిసొచ్చింది. ఇక్కడికి రాక ముందు ఎన్నో లక్ష్యాలుండేవి నాకు అవన్నీ నీరశించిపోయాయి మళ్ళీ ఇప్పుడు కళ్ళ ముందు కదలాడుతున్నాయి. ప్రయత్నిస్తా. ఇప్పుడు సిగ్గుతో చెన్నై విడిచి వెళ్తున్నా మళ్ళీ ఇక్కడకొచ్చి పని చేసే అవకాశం దగ్గర్లో లేకపోలేదు!! అదే జరిగితే ఈ సారి ఠీవీగా వస్తా!!! ఎన్నో పాఠాలు అనుభవపూర్వకంగా నేర్పిన నా గురువు కి వందనాలు ..వెళ్ళొస్తా !!