ఎన్నో పాఠాలు నేర్పిన గురువు - చెన్నై మహానగరం.
చిన్నప్పుడు సినిమా రంగంలో విశిష్ట వ్యక్తుల జీవిత చరిత్రలు వారి అనుభవాలు ఎక్కువ చదివేవాణ్ణి. ఏ పుస్తకం తెరిచినా అది ఏ వ్యక్తిదైనా సరే మొదట ఇలానే మొదలయ్యేది "చదువుకు మద్యలోనే స్వస్తి పలికి సినిమాల మీద ఉన్న పిచ్చితో ఇంట్లొ చెప్పకుండా 5 రూపాయలతో మద్రాసు వెళ్ళే రైలెక్కేసాను..." ఇది చదువుతున్నప్పుడు అనిపించేది గొప్పవాళ్ళ తల్లిదండ్రులు ఇంత అసమర్దులా అని? :) అది చదివాకా నాకూ ఒక సారి మద్రాసు చూడాలనిపించేది..పెద్ద పెద్ద వాళ్ళందరూ అక్కడే ఉండేవాళ్ళట ఆ టీ. నగర్ , అడయార్ ఆ పేర్లు చదవగానే నాకూ ఓ సారి అక్కడకి వెళ్ళి ఆ వాహినీ స్టూడియోస్, జెమినీ స్టూదియోస్ చూడాలనిపించేది. ఆ అదంతా కల మనం ఎక్కడ వెళ్లగలం మద్రాసుకి!!. కాకినాడ దాటి విజాగు వెళ్తే చాలు మహాద్భాగ్యం అని అలా ఉన్న చోటనే ఓ నిట్టూర్పు విడిచేసి మళ్ళీ నా ఆటలేవో నేను ఆడేసుకునేవాణ్ణి.
" మాయదారి గాలి " !!
మొన్న "లైలా" తుఫాను మద్రాసులో కూడా ఒక రోజు నాట్యమాడింది. ఆ సంధర్భంలో నిజంగా జరిగిన ఒక సంఘటణను నా మాటల్లో మీకు ఇలా.......
చినుకులే పడనవసరం లేదు...మబ్బేసినా చాలు స్కూలు మానేయాలన్న ఆలోచన రావడానికి!! పొద్దున్నే లేచేసరికే రాత్రి బాగా కురిసి మళ్ళీ మరో వాయ కురవడానికి సిద్ధంగా కారు మబ్బులతో ముస్తాబై ఉండేది ఆకాశం. అమ్మ చేసిన ఉప్మా వేడి వేడిగా తినేసి స్కూల్ డ్రెస్ వేసుకుని ఆత్రంగా గుమ్మం దగ్గర నుంచుని ఇంకా ఎక్కువ గాలి వేయాలి, ఇంకా ఎక్కువ వర్షం కురవాలి, చెట్లు పడిపోవాలి, రోడ్లు మునిగిపోవాలి.మొత్తం ఆకాశం చీకటిగా అయిపోవాలి అని ఆశగా వర్షం వంక చూసిన రోజులు ఈ మట్టి బుర్రకి ఇంకా గుర్తున్నాయి. అలా చూస్తుండగానే అప్పటికే స్కూల్ కి బయలుదేరిన వారు సైకిల్ మీద వెనక్కి వస్తుంటే స్కూల్ లేదు అన్న విషయం తెలిసినప్పుడు కలిగిన ఆనందం ఏంటో ప్రత్యక్షంగా చూసిన మా అమ్మనడగండి. హమ్మయ్య ఈ రోజుకి స్కూల్ లేదు అని గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని కృతజ్ఞతగా వర్షానికి థ్యాంక్స్ చెప్పేవాణ్ణి. " బట్తలు మార్చుకుని పుస్తకాలు తీసి హాల్ లో కూర్చుని చదువుకొ..ఆ కిటికీ తలుపులు మూసెయ్యి జల్లు కురుస్తుంది...!!" - వంట గదిలోంచి పప్పు చారుకి పోపు వేస్తూ మా అమ్మగారు చెప్పే సాధారణ వాక్యం. నా రగ్గు తీసి కప్పుకుని మంచానికి కొసన కిటికీ దగ్గర కూర్చుని బ్రూ కాఫీ (వర్షం పడినప్పుడు మా అమ్మని బతిమాలి మరీ కాఫీ తాగేవాణ్ణి!!) తాగుతూ అలా ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే...!! ఆ అనుభూతిని అనుభవించిన మనసుది ఎంత అదృష్టం!! .
ఓ పక్కన చినుకుల చిట పటలు మరో ప్రక్క వంటింట్లో వేగుతున్న ఒడియాల చిటపటలు. ఆ శబ్దం ఇంకా చెవుల్ని వదళ్ళేదు!! ఆ పప్పు చారు రుచీ ఇంకా నాలుకని వీడలేదు!!. భోజనాలు కాగానే కాస్త వర్షం హోరు తగ్గింది అని తెలియగానే బయటకి వచ్చి పేపర్ తో పడవలు చేసి మా అన్నయ్య, అక్క తో కలిసి అప్పటికే నీటితో నిండిన వాకిట్లో వదిలే వాళ్ళం. అవి అలా కాసేపు సాఫీగా ప్రయాణించి వెళ్ళి డ్రైనేజీ లో కలిసేవి. ఆ కాస్త " పడవ ప్రయాణానికే " ఒళ్ళు పులకరించిపోయేది. అదో అద్భుతం. అదో ఎచీవ్మెంట్..నేను చేసిన పడవ అంత ముద్దుగా ఆ వర్షం లో అలా తడుచుకుంటూ వెళ్తుంటే ఏదో సాదించానన్న గర్వం. ఈలోపు వర్షం లో తడుస్తున్నారా? వచ్చి పడుకోండి..ఆ తలుపులు దగ్గరకి వేసి గెడ పెట్టి రా బాబి..!! " అని మా అమ్మ పిలుపు కి అందరం అప్పటికే చాప వేసి దాని మీద బొంత పేర్చి ఉండేది అందరం తలా ఒక రగ్గు తెచ్చుకుని ఎవరి దుప్పట్లోకి వాళ్ళు దూరేసేవాళ్ళం. సాయంత్రం లేచి చూసేసరికి కారు చీకట్లతో వర్షం భీభత్సంగా కురిసేది. అమ్మా!! వేడి వేడిగా ఏదైనా చెయ్యొచ్చుగా? అంతే " అటుకులని బాగా నూనెలో వేయించి ఉప్పూ కారం జల్లి వేడి వేడి గా తినేవాళ్లం.
ఆ రాత్రికి మళ్ళీ మిగిలిన పప్పు చారులో ఆంలెట్ చేసుకుని నంజుకుని భోజనం ముగించేవాళ్ళం. ఆ రాత్రికి పడుకునే ముందు రేపు కూడా ఇలా వర్షం తగ్గకుండా ఉంటే బాగుండు!! అని ఓ చిన్న ఆశతో పడుకున్నాం. ప్రొద్దున్నే లేచేసరికి వర్షం తెరిపిచ్చి సూర్యుడు అప్పుడే సిగ్గుపడుతూ వచ్చాడు. కాలనీ పెద్దలంతా విరిగిపోయిన చెట్లను నరకడం లోనూ, కరెంట్ తీగలు ఎక్కడెక్కడ తెగిపోయాయో చూసి కరెంట్ ఆఫీసు కి ఫోన్ చేసే పనిలో నిమగ్నం అయ్యేవారు. అక్కడ అలా జరిగిందట, ఇక్కడ ఇలా జరిగిందట అని ఆడవాళ్లంతా వాకిట్లో రాలిపోయిన ఆకుల్ని కాయల్ని ఊడుస్తూ చెప్పుకునేవారు.
****************************************************************
వర్షం పడుతూనే ఉంది. తడిసిన బట్తలు ఇంకా ఆరలేదు. ఆఫీస్ లో నా క్యాబిన్ లో కూర్చుని కిటికీ వైపు చూస్తూ ఉన్నా .. ఇంతలో మా అసిస్టెంట్ వచ్చి - "సార్ ఉంగళకు కాఫీ..సూడా సాపాడు సార్" (సార్ మీకు కాఫీ..వేడిగా తాగండి సార్) - అలాగే ఆ పక్కన పెట్టు.
ఆ రేవు (కాకినాడ) నుంచి ఈ రేవుకి (మద్రాసు) ఏ నావలో మోసుకొచ్చిందో మా ఇంటి మట్టి వాసన్ని ఈ మాయదారి గాలి !!!
హోం సిక్ (2)
రెండున్నర సంవత్సరాల తర్వాత మా అన్నయ్య ఇండీయాకి వచ్చాడు. ఇల్లంతా మంచి కోలాహలంగా ఉంది. మా అక్క, బుల్లి రాక్షసి (లక్ష్మి దీపిక) అందరూ ఉన్నారు. - ఒరేయ్ నువ్వెప్పుడొస్తున్నావ్? అసలు వచ్చే ఉద్దేశం ఉందా? నేను వచ్చి 15 రోజులైంది..ఇంకా 15 రోజులు మాత్రమే ఉంటా ..త్వరగా లీవ్ పెట్టుకుని రా!! అని మా అన్నయ్య చంపేస్తున్నాడు. నాకూ వెళ్ళాలనే ఉంది. ఏప్రియల్ 1 న బయలుదేరా.. ఎంతో ఆత్రుతతో ... ఈ సారి ప్రయాణం సరి కొత్తది.. చాలా సంవత్సరాల తర్వాత మా ఫ్యామిలీ అంతా కలుసుకుంటున్నాం
************************************************************************************
మా ఇంట్లొ మా అమ్మమ్మగారు, మా అమ్మ, మా నాన్న గరు, అన్నయ్య, అక్క & నేను. గత ఐదారేళ్ళుగా అందరూ కలిసున్నది ఇప్పుడే... ఈ సారి ఒకటే లక్ష్యంతో వెల్తున్నా మా అన్నయ్యను కలవాలి.. ఇంట్లో వాళ్ళతో హాయిగా నవ్వుతూ మాట్లాడాలి..బాగా అల్లరి చెయ్యాలి. దసరా, దీపావళి, క్రిస్మస్, సంక్రాంతి పండగలకు నేను ఇంటికి వెళ్ళినా సరిగ్గా మాట్లాడలేదు..నేనేదో లోకంలో ఉండేవాణ్ణి లెండి. ఈ సారి అలా కాదు. చాలా ప్రశాంతంగా ఉన్నా... అంతకు మించి ఆనందంగా ఉన్నా..
**********************************************************************************
ఎప్పటిలాగే .. నేనెక్కబోయే ట్రైన్ కి నాకంటే తొందరెక్కువ మా ఊరుకెళ్ళిపొవాలని.. నాకంటే ముందే బయలుదేరేసింది..నేను ట్రైన్ మిస్స్ అయ్యా !! ఏదోలా మొత్తానికి అది ఇది పట్టుకుని ఇంటికి చేరేసా... - 10 కి వస్తానన్నావ్ 7:30 కే వచ్చేసావ్ ఏ ట్రైన్ కి వచ్చావ్ రా?- మా నాన్న గారి ఆశ్చర్యం - ఒకటనేం చెప్పను బొలెడు ఎక్కి వచ్చా - క్లుప్తంగా నా సమాధానం.
********************************************************************************
నేను బయట కాళ్ళు కడుక్కుంటుండగానే మా అక్క వాళ్ళమ్మాయి (దీపిక) మెష్ డోర్ లొనుంచి చూసేసి మా అమ్మకి చెప్పింది "అమ్మామ్మా బాబి మామ వచ్చేచాడు.. ఎల్లి తీచుకురా " - ఏరా ఉద్యోగం వచ్చాక కాస్త ఒల్లు పెంచినట్టున్నావేంటి!! - చాలా ఏళ్ళు తర్వాత నన్ను చూసిన మా అన్నయ్య పలకరింపు!. ఒరేయ్ మా అమ్మాయి నువ్వెప్పుడొస్తావా అని తెగ ఎదురుచూస్తుంది ఏ తెచ్చావ్ దానికి- మా అక్క కుశల ప్రశ్నలు ఇలానే ఉంటాయి
********************************************************************************
ఓ పక్క నుంచి మా అమ్మమ్మ గారి సెంటిమెంట్ సీన్స్ --- ఏం నాన్నా ఏం తింటున్నావ్...ఎలా ఉంటున్నావ్.. రెండు నెలలైంది వచ్చి... సరే రా దొసలేస్తున్నాను... మొహం కడుక్కో...!!!! నేను కూడా చాలా సరదాగా ఉన్నాను.. మా ఇంట్లొ వాళ్ళు కూడా....రావడం రావడం మా అన్నయ్య నన్ను వరుడు సినిమా కి తీసుకెళ్ళాడు... మధ్యాహ్నం అక్కడే ఫుడ్ కోర్ట్ లో భొజనం చేసేసి ఇంటికెళ్ళాం. ఇక్కడైనా కాస్త ఇంట్లొ తిండి మింగొచ్చు కదా ఇక్కడకొచ్చాక కూడా ఆ బయట దరిద్రమే?-- మా అమ్మ గారు.
*********************************************************************************
ఆ రోజు సాయంత్రం పెద్ద మీటింగ్ మొదలైంది... మా అన్నయ్య పెళ్ళి విషయం. మా అన్నయ్యేమొ ఇప్పుడే వద్దు అని.. మా వాళ్ళందరూ అసలు కారణం చెప్పు దేనికి ఒద్దంటున్నావ్? - పోని తమరి మనసు లో ఎవరైనా అద్దెకుంటున్నారా!!! చెప్పు పెళ్ళి చేయించేస్తా.. - అని నేను మద్యలో తగులుకున్నా -- నోర్మూసుకుని విను నువ్వు మాట్లాడకు పెద్దవాడిలా - మా అమ్మ గారు! ఇప్పటికే 30 ఏళ్ళు వచ్చేసాయి.. నీ పెళ్ళి చేసేస్తే ..ఇక ఈ చిన్న వెధవ ఒక్కడే మిగులుతాడు... వాడు మేం చేస్తామని ఏమీ ఎదురుచూడడు.. వాడిదెలాగూ జరిగిపొద్ది.. బెంగంతా నీ గురించే !! పోని వాడు చెప్పినట్టు నీ మనసులో ఎవరైనా ఉన్నారా? - అబ్బా ఇక ఈ టాపిక్ వదిలేయండి.. ఎవరూ లేరు .. నేను ఇప్పట్లొ పెళ్ళి చేసుకోను!! అని మా అన్నయ్య తేల్చేసాడు.పోని వాడికి కంగారు గా ఉంటే వాడికి చేసేయండి- నన్నుద్దేశించి మా అన్నయ్య అన్నాడు. నాదేముందన్నయ్యా ఏ ఉద్యోగమూ లేకపోతే ఏ సినిమాళ్ళోకో వెళ్ళిపోతా... మన కోసం గోదారి గట్టు దగ్గర చెరుగ్గడ్డ తింటూ వాలు జడతో కోనసీమ పిల్ల ఎలాగూ ఎదురుచూస్తూ ఉంటది.. ఈ డిస్కషన్ ఇంచుమించు ప్రతి పూటా జరిగింది ఆ తర్వాత.
*********************************************************************************
ఉగాదికి నేను లేనని వేపపూత ఫ్రిడ్జ్ లో దాచి ఉంచింది మా అమ్మ. గుడ్ ఫ్రైడే నాడు నాకు ఉగాది పచ్చడి చేసి పెట్టింది. తల్లి ప్రేమ అంటే అంతే పిచ్చి పిచ్చిగా ఉంటుంది.. అని పైకి అంటూ తింటున్నాను.. ఈలోపులొ మా అమ్మ పక్కనే కూఒర్చుని.. వెధవళ్ళారా పెళ్ళాలొచ్చేదాకా తల్లి కొంగట్టుకుని తిరుగుతారు.. వాళ్ళొచ్చాకా వాళ్ళకొంగట్టుకు తిరుగుతారు.. వాళ్ళ పాటే పాడతారు.. అప్పుడు అమ్మ వండిన కూరలు చేదైపోతాయి.. ఎంత మందిని చూడలేదూ..నా పిల్లలేమైనా మినహాయింపా!!! అని మనసులో మాట కక్కేసారు మా అమ్మ. --నిజమేగా - అలా కాదులేవే అని నా చేత చెప్పించాలనుకున్న మా అమ్మగారికి నా సమాధానం అది!! ఒరేయ్ మీరేంచేసినా నాకు మంచి కోడలు రావాలి..మీరు సంతోషంగా ఉండాలి.. ఎవరైనా కోరుకునేది ఒక్కటే... "కోరుకున్నప్పుడు కారులో వెళ్ళినా అవసరమైనప్పుడు ఆటోలో వెళ్ళగలిగేలా ఉండాలి... సరదాపడి సంబారన్నం తిన్నా సరిపోనప్పుడు చారన్నంతో సర్దుకోవాలి. పరిస్తుతులను అర్ధం చేసుకోవాలి. అభిమానంగా ఉండాలి.. అందరితోనూ కలిసిపోవాలి. ఆస్తులు ఈవేళ లేని వారికి రేపొస్తాయి.. ఈ రోజు ఉన్నవారికి రేపు ఉండకపోవచ్చు..మిగిలిపోయేది అనుబంధాలు, అనురాగాలు మాత్రమే" నాకలాంటి కోడలు కావాలి తేగలవా? " -- నా దగ్గర మాటళ్ళేవు మౌనం మాత్రమే మిగిలుంది. ఇక ప్రతీ రోజూ ఇంటికెవరో రావడం మమ్మల్ని పలకరించడానికి..మేం కూడా తెలిసినవారింటికెళ్ళి రావడం ఇదే జరిగింది.. అన్ని చోట్లా ఒకటే డిస్కషన్... కెరీర్ ...పెళ్ళి ఈ రెండే.. అప్పుడర్ధమైంది నాకు.. ఓహ్ నేనూ పెద్దోన్నౌతున్నారొయ్" అని. రోజూ అళ్ళరే.. గొడవలు.. నాకది చేసి పెట్టమంటే నాకది చేసి పెట్టమని.. మా అక్క వాళ్ళమ్మాయితో పోటీగా అల్లరి చేసా.. చిన్నోడు కూడా లేక ఇల్లు స్మసానం లా తయ్యారైంది రా.. అని మా అన్నయ్యతో మా అమ్మమ్మగారు చెప్పారు. మళ్ళీ మా ఇంటికి పూర్వ వైభవం వచ్చినట్లైంది..మేమందరం ఓ చోట చేరేసరికి. ఈ జర్నీతో అర్ధమైంది మా అన్నయ్యకి నేనంటే ఎంత ఇష్టమో అని.. అంటే నాకోసం ఎవేవో కొని తెచ్చాడని కాదు... కొన్ని వాటిని మనం కొలవలేం..కొన్ని భావాల్ని మనం చెప్పలేం. దాన్ని ఆస్వాదించడమే.. మా వాళ్ళ ప్రేమని కూడా అంతే...