మొదటి స్నేహం - శ్రీ దీప్తి

ఇప్పటి జీవితాలలో వేగం పెరిగింది కాని ఓపిక ఓర్పు బాగా తగ్గిపొయాయండి..ఏమంటారు !!! మన గురించి పట్టిణుకోడానికి వీలులేని ప్రణాలికలైపోయాయి ...మొన్న మా అమ్మ గారు ఇల్లు చక్కపెడుతుంటే ..ఏవో చిన్నప్పటి పుస్తకాలు సర్దుతున్నాను...ఒక పుస్తకంలోంచి నెమలీక జారి పడింది...అంతే!! ఒక్కసారిగా 1994 లోకి తొంగి చూసా...అప్పుడు నా మానసిక స్థితి ..నేను పెరిగిన వాతావరణం ..కలిసి తిరిగిన స్నేహితులు అందరూ కళ్ళముందు కనిపించారు ..అప్పుడే అనుకున్నా మనం కలిసి తిరిగిన మనుషుల్నే మర్చిపోయానా ఇన్ని సంవత్సరాలనుంచీ అని కొంత విచారంతో...!! మీ జీవితంలో మరచిపోలేని మనుషులను ఒక్కసారి జ్ఞప్తికి తెచ్చుకోగలరా !! ఇది కూడా ఓ పెద్ద విషయమే ఇప్పుడు!!


నేను మొదటగా చెప్పాలంటే నా చిన్నప్పటి స్నేహితురాలు గురించే కచ్చితంగా చెప్పాలి!! తన పేరు దీప్తి ...దీపు అని పిలిచే వారు లెండి అంతా...ఏదో జనాల అభిమానం కొద్దీ నన్ను బాబి అని పిలుస్తుంటారు. నేను నా జీవితంలో ఏ వ్యక్తితోనైనా ఇప్పటి వరకు కలిసి పెరిగాను అంటే అది దీప్తి తోనే సుమారు మూడేళ్ళ వయసు (1989) ఉన్నప్పటి నుంచీ ఒకరికొకరు తెలుసు....సుమారు 2000 వరకు కలిసే పెరిగాం...కాని ఒకటే లోటు...నా గురించి తనకి కాని..ఆమె గురించి నాకు గాని లీల మాత్రంగా అయినా ఏం తెలీదు...గుడ్డి స్నేహం మరి!!! ఎప్పుడూ ఒకరి అభిరుచులు గాని ఒకరి అభిప్రాయాలు కాని చెప్పుకోలేదు..పంచుకోలేదు.....అయినా ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి మాట్లాడుకుంటూనే ఉండేవాళ్ళం...ప్రపంచం గురించి..సమాజం గురించి కూడా శిఖరాగ్ర చర్చలు జరిగేవి అప్పట్లోనే !!!...ఏదో ఒక నెపం తో నేను వాళ్ళింటికి కాని తను మా ఇంటికి కానీ వెల్తూ వస్తూ ఉండేవాళ్ళం. తనే ఎక్కువగా మా ఇంటికొస్తూ ఉండేది...మా ఇంట్లో సందడి గా ఉంటుందని...మా అన్నయ్య అక్క కూడా ఉంటారు గా అందుకని...కాస్త స్వేచ్చ కూడా ఎక్కువే అందుకని!! వాళ్ళది కలర్ టీ.వీ పైగా కేబుల్ కనెక్షన్ కూడా ఉండేది...మాది చిన్న బ్లాక్ & వైట్ వితౌట్ కేబుల్ కనెక్షన్ !!! నేనేమో వాళ్ళింటికెల్లి టీ.వీ చూడాలనుకొనేవాడిని..తనేమో మా ఇంటికొస్తాననేది ఇలాగే చచ్చేవాళ్ళం...ఎప్పుడూ ఒక ఆట కాని ఒక పాట కాని ఏం లేదు అలా ఇద్దరం వంటరిగా కూర్చొనేవాళ్ళం శూన్యం వైపు ధీర్గంగా చూస్తూ ఏవో కబుర్లు చెప్పుకునేవాళ్ళం. అప్పుడప్పుడూ పువ్వులు కోసి మేడ మీద నుంచి కిందకు జారవిడిచి "అవి మట్టిలొ పడితె వచ్చె జన్మలో మనుషులుగా పుడతాయి...లెకపొతె నీటిలో పడితే చేపలు గా పుడతాయి" అని అనుకునే విసిరేవాళ్ళం...ఇంతే నా బాల్యం అంతా అలా అమాయక స్నేహం లోనే గడిచిపోయింది..కాని అదే సమయంలో ఎంతో తెలుసుకున్నాను ప్రపంచం గురించి ...మనుషుల విలువలు గురించి, సేవా తత్వం గురించి ఆశావాదం గురించి అంతా ఆ అమాయక స్నేహం లోనే తెలుసుకున్నాను !!! ఇప్పటికీ మా ఊరెళ్ళినప్పుడు చిరునవ్వే మా పలకరింపు...ఎప్పటికీ "పసి"వాడని స్నేహం